Master Cheffertjie.

Ek is nie 'n groot Master Chef-fan nie. Ek dink dis tydmors om so te le en niks doen en dan nog boonop honger te raak en belustig vir al wat 'n lekker-ding is om te eet, nie. Maar vannaand was anders. Dis |Master Chef JUNIOR. My vrou soebat my omtrent om net ietsie te kyk. Ek moet bieg ek het al so nou en dan met die een oog en oor gevang wat op die JUNIOR edition aangaan en wat my elke keer opgeval het is die supercool manier van die judges om met kinders te werk. Hulle kritiek was altyd opbouend al was dit negatief... Hmmm - Kan mens negatiewe kritiek gee en steeds iemand daarmee opbou, wonder julle? Kyk bietjie hierdie ouens - hulle is meesters daarmee. Ek love hulle (soos my dogtertjie altyd se). Dit laat my altyd wonder hoekom ons in die werklike lewe nie die selfde kan doen nie. Okay, verseker is daar 'n sekere 'skill' daarby betrokke maar ek dink dis defenitief aanleerbaar. Dink net hoe ons mense om ons en ons eie lewens daarmee sal verander. Dis vir my so 'n goeie illustrasie wat in 1 Korintiers 4:14 "Ek skryf nie oor hierdie dinge op hierdie trant om julle sleg te laat voel nie. Ek doen dit eerder om julle reg te help, want ek het julle lief soos iemand sy eie kinders liefhet".

En toe kom die tweeling sustertjies teen mekaar te staan en die een of die ander moes ongelukkig die aftog blaas. Isabella wen en Sophie gee twee sinnetjies wat omtrent elkeen 'n traan laat pik - ek ingesluit. Die vraag aan haar was: "Wat was die mees ongelooflikste oomlik gedurende jou tyd op Master Chef Junior? Die twaalfjarige se antwoord was eenvoudig: "This moment right now where my gorgeous sister is one of the two finalists of Master Chef Junior" - is dit nie awesome nie? Nie 'n oomblik die spotlight op haar self nie maar na buite. Finominaal! Ek wil haar ouers ontmoet - hulle het dit reggekry om 'n kind groot te maak wat die wereld 'n beter plek maak!

'n Cooking groete!