Mocking the Almighty

Ek is so moeg daarvoor om mense se vrot (kommin) kommentare te lees op koerantberigte en op websites. Dit raak so erg dat mense al beledigend raak teenoor niemand anders nie as teenoor God. Ek lees 'n stukkie op Facebook wat deur iemand geplaas is oor "The mocking God" wat nogal scary was. Maar wat meer scary was, was die kommentare daarop. Oral het daar kommentare opgeduik wat mense dink hulle kan God beledig. As jy nie in God glo nie - moet dan nie jou mond uitspoel oor Hom en se Hy is onregverdig en allerhande snert nie. Los Hom dan uit. Blameer dan in wie jy ookal glo en gaan soek jou antwoorde by "dit" wat jy glo die wereld in die rondte laat draai! Moenie dan 'n God blameer of beledig waarin jy nie glo nie. En as jy in Hom glo en een of ander tyd 'n bloutjie met Hom geloop het en nou vies is vir Hom, maak jou mind op en besluit of jy nog wil aangaan met Hom as jou skepper en of jy nou 'n ander god gaan volg. Deur vies te wees vir Hom en Hom te beledig gaan jou nerens bring nie want Hy skuld jou absoluut niks. Jy, inteendeel , skuld Hom absoluut alles. So - volg dan wie jy wil volg en glo in wie jy wil glo maar respekteer dan mekaar se geloofsoortuigings en los die beledigings maar uit. Ek is redelik seker dat in enige geloof  "beledigings" nie die beter ding is om te doen nie.

Die hemel is 'n bysaak...

Hoekom streef so baie mense na die hemel? Hoekom as jou hond dood gaan – is hy in die hemel? Hoekom as iemand afsterf, gaan hulle outomaties hemel toe?  Is dit nie maar omdat die hemel ‘n “plek” van rus geword het nie? Of sal ek sê ‘n plek van “sus”. Ons sus onsself met die gedagte van ‘n hemel en dat ons geliefdes daar gaan aftree hetsy dit na ‘n lang siekte of selfs ‘n lang lewe van uitspattig lewe en reisies jaag na die beste. EK hoor noudie dag iets wat my hare laat rys...ek gee my medelye aan iemand wat se pa oorlede is na ‘n kort en kragtige siekbed. Die ou oom was maar al te bekend vir sy “sê-wat-hy-wou-vir-wie-hy-ookal-wou” lewenshouding. Die persoon sê toe aan my: “Ja, pa is darrem nou op ‘n beter plek, hy sal seker van nou af vir ons almal vloek en skel daar van bo af” Ek lag toe eers maar besef later wat hy eintlik gesê het. Kan mense dan rerig onder so ‘n wanindruk wees? Die indruk dat die hemel ‘n plek is waarnatoe ALMAL gaan as hulle doodgaan. Obvious weet mens nie wat rerig in die oom se hart aangegaan het voor hy dood is nie. Hy kon dalk op die laaste asem ‘n commitment gemaak het en Jesus gevra het om hom te vat en te verander maar dat mense steeds dink dat iemand onveranderd in die hemel kan opeindig en dood luiters sou aangaan met sy dade en dinge soos wat hy dit hier tussen ons gedoen het. Eiish! Reality check...?

Só wat is die hemel dan? En is die hemel iets waarna ons moet streef en ons so moet lewe dat die hemel eendag ons beloning sal wees daarvoor? Waaroor gaan die hele hemel, ewige lewe en die hiernamaals besigheid dan? Wel, dit gaan nie oor een van hierdie nie – dit gaan oor God. Die hemel het ons nie geskape nie, die hemel vergewe ons nie as ons daarna vra nie. Die hemel het ons nie die keuse gegee tussen reg en verkeerd nie. God het. Ons hele menswees moet bestaan daaruit om God te soek, te eer (lief te hê) en te gehoorsaam. Nie die hemel nie. God is die persoon, en die hemel is ‘n plek of ongedefinieerde ruimte waar Sy teenwoordigheid vir ewig sal wees. Soek jy rerig met ALLES in jou, God se teenwoordigheid in jou lewe, nie oor wat Hy vir jou kan beteken nie maar omdat jy Hom regtig liefhet? As dit geniune dít is wat jou hart laat vinniger klop as jy aan God dink -  is dít presies wat jy kry - die hemel met God daarin, vir EWIG.

So, NEE, jy moenie wil hemel toe gaan nie – jy moet na God toe wil gaan. Jy moet by Hom wil wees for ever and ever.  Dis by God wat jou journey hier op aarde begin en dis by Hom wat dit nooit ophou nie. Jou journey moet soveel vrede, rus en geluk bevat dat jy nie wil hê dit moet ooit ophou nie – dis die ewige lewe en dis na my mening - die HEMEL!  

Master Cheffertjie.

Ek is nie 'n groot Master Chef-fan nie. Ek dink dis tydmors om so te le en niks doen en dan nog boonop honger te raak en belustig vir al wat 'n lekker-ding is om te eet, nie. Maar vannaand was anders. Dis |Master Chef JUNIOR. My vrou soebat my omtrent om net ietsie te kyk. Ek moet bieg ek het al so nou en dan met die een oog en oor gevang wat op die JUNIOR edition aangaan en wat my elke keer opgeval het is die supercool manier van die judges om met kinders te werk. Hulle kritiek was altyd opbouend al was dit negatief... Hmmm - Kan mens negatiewe kritiek gee en steeds iemand daarmee opbou, wonder julle? Kyk bietjie hierdie ouens - hulle is meesters daarmee. Ek love hulle (soos my dogtertjie altyd se). Dit laat my altyd wonder hoekom ons in die werklike lewe nie die selfde kan doen nie. Okay, verseker is daar 'n sekere 'skill' daarby betrokke maar ek dink dis defenitief aanleerbaar. Dink net hoe ons mense om ons en ons eie lewens daarmee sal verander. Dis vir my so 'n goeie illustrasie wat in 1 Korintiers 4:14 "Ek skryf nie oor hierdie dinge op hierdie trant om julle sleg te laat voel nie. Ek doen dit eerder om julle reg te help, want ek het julle lief soos iemand sy eie kinders liefhet".

En toe kom die tweeling sustertjies teen mekaar te staan en die een of die ander moes ongelukkig die aftog blaas. Isabella wen en Sophie gee twee sinnetjies wat omtrent elkeen 'n traan laat pik - ek ingesluit. Die vraag aan haar was: "Wat was die mees ongelooflikste oomlik gedurende jou tyd op Master Chef Junior? Die twaalfjarige se antwoord was eenvoudig: "This moment right now where my gorgeous sister is one of the two finalists of Master Chef Junior" - is dit nie awesome nie? Nie 'n oomblik die spotlight op haar self nie maar na buite. Finominaal! Ek wil haar ouers ontmoet - hulle het dit reggekry om 'n kind groot te maak wat die wereld 'n beter plek maak!

'n Cooking groete!

'n Boesman hart

Ek moes net eenvoudig hierdie met julle deel. Ek het lanklaas iets so eerlik en eg gehoor soos die stukkie.

Die Boesman se Onse Vader

Geskryf deur: 

PJ vd Heever

Onse Vader wat doer erens ver bo in die bloulug is, 

diese warm dag wil ikke op myse kniege tot U kom bid.

Lat U se koningskap tog by ons kom en 

lat U se grootheid hier tissen ons staan gemaak kan worre

en lat U se wil gebeure doer bo by U rond, 

net so gebeure hier by ons Boesm'land se grond

Gee ons vandag onse tjai-impie kos en vergewe ons, 

onse sondige gemors sos ons die ander minse sin vergeef.

Here laat die kwaaddoen goeterse wye draaie om ons loop

en gee tog samblief Here lat die duwel nie naby kom nie. 

Die minse doen sulke lelike goeters teenoor my

maar help tog samblief dat ik dit nie sal raak sien nie.

Dan sal U mos ok nie myne raak sien nie. 

U is vir altyd en vir altyd. 

Amene my groot Kroon. 

Is dit nie uitstekend nie? Ek wonder wie het al ooit so openhartig en met eerlike taal tot die "Groot Kroon" gebid? Ek dink God verkies hierdie tipe eenvoud. Bring net jouself na die gebedsvloer toe en los al jou fensie woorde vir die dominee en die kerkraad! 

Groetnis!! 

Wat en wie is "hart"?

Die Hart = orgaan wat bloed deur jou liggaam pomp

‘n Hart = ook bekend as jou siel en gees en gemoed.

My Hart = dit wat binne jou diepste dieptes aangaan, dit wat jý dink, jy is die enigste een wat van weet.

Ek dink soms dat ons te veel karring met die hele kruisiging en bloed en marteling en wonde en selfs die opstanding van Jesus. Kom ons los dit bietjie daar. Soos die engelsman sê: It's a given. Dis feite, dit het gebeur, finish en klaar. Kom ons vergeet sommer van die groot “hoekom’s” ook. Hoekom het Jesus gesterf, wat is die rasionaal daaragter?  Weereens - dis 'n given. Óf, jy glo dit in jou hart en is só seker daarvan as van die lessenaar waaragter jy sit of die stuk gereedskap wat jy in jou hand vas hou. ÓF.... jy glo dit eenvoudig nie.

Afgesien, dan van wat jy glo, as dit is in Jesus – “stop focusing on the cross for a while” . En nou nadat jy van jou stoel af geval het en dalk op jou knieë geval het – “Get sommer busy knowing what He stands for – só op jou knieë”. Read what He said to his Father, God and learn from their communication (John 17). Leer God ken vir wie Hy is. Wat Hy doen en hoe Hy dit doen. En mees belangrikste hoe skakel ek by Hom en Sy planne in? Waar pas jy - die legkaartstuk, by die groter prentjie in. Nou die million dollar question – HOE? Hóé leer ek Hom ken???

My gevoel is: Hou dit so eenvoudig as moontlik, yep, die basics is belangrikste. Praat gereeld met God. Sommige mense noem dit “bid”. Doen dit in totale stilte en doen dit dan hardop. Ja – praat hardop. As jy regtig moeite gedoen het om jouself in ‘n stil plek af te sonder, sal niemand jou hoor en dink jy is kenz nie. Wees oop vir sy Gees. Moenie probeer om Sy stem te hoor nie, luister eerder net ‘n bietjie na alles rondom jou, al is dit net die stilte. Ek was al baie verbaas hoe hard God kan praat met stilte. Redirect dit wat jy hoor en bring dit - nie na jou ore nie, maar na jou hart. Soms loop jou hart oor van SY planne maar jy het beter planne van jou eie. Die mees suksesvolste besluite wat ek al gemaak het, het as hartsgedagtes by my opgekom. Selfs al het die besluit nie naastenby sin gemaak dan nie. Wees oop om te ontvang, veral vanaf God en moenie skaam of suinig wees om te gee nie. My vriendskap met God is neverending maar dis nog ver van volmaak af. Ek leer elke dag nuwe karakter eienskappe van Hom. Om te sê Hy is grooter as groot en grooter as die heelal is eintlik 'n understatement en ‘n cliché. Om die waarheid te sê dink ek nie mens moet jou kop oor die grootheid van God breek nie. Volgens my is God so groot soos jou hart. Ek luister vir my hart omdat ek glo God praat met my deur my hart.

Maar nou het die coin ook ‘n flipside: Die mens se hart is ook bedrieglik sê God in Jeremia 17:8 en Salomo sê dat mens moet versigtig wees wat in jou hart omgaan want dit bepaal jou hele lewe. (Spreuke 4:23). En nog sê hy waarvan die hart van vol is, loop die mond van oor (Êrens in Mattheus) (12 vers 34 ek dink).

Jou hele menswees is vervat in jou hart. Hoe jy die lewe benader is opgesluit in jou hart. Jou gesindheid le in jou hart. Jou gesindheid om te sê “ek stel belang of nee-wat ek stel nie belang nie”. Met 'n hart soos Dawid fell ek reuse en ruk leeus aan hulle baarde rond. Jou HART, dís waar jy connect met Hom wat 'grooter' as alles is. Dit wat in jou hart aangaan weerspieël direk wat God in jou oë is en watter soort vrienskap verhouding jy met Hom het. As ek owerspel in my hart het maar elke dag daarmee stry en dit verag, sien God dit raak. Soos Dawid. Berou kom uit jou hart. God sien berou nie as 'n uiterlike manifestasie en trane en ander toertjies en stront nie. Hy sien hoe jou hart skeur en hoe jou hart snik van “ek is jammer Here…, ek ís”. En as jou hart ophou klop sterf jy maar dit wat die “hart” aan jou voorsien het, bly vir ewig lewe!

Blessings uit my hart! 

Weer een van daai dae...

Gister was een van daai dae. ‘n Dag wat van die oomblik dat ek my oë oopgemaak het, onheil voorspel. Ja, ek het ‘n “mood” gehad! Lus om my stem te laat hoor en my misnoë met alles en almal uit te spreek. Elizma en die kinders moes bont staan om my nie verkeerd op te vryf nie. So-by-so dat ek te skaam was om dit aan God te noem as my dag se swakheid. Steeds dink ek Hy gaan kwaad wees. Maar ek vergeet hoe baie Hy al my lewe tot ’n halt geroep het en my net in ‘n ander rigting gedraai het. Ek loop soos ‘n leeu met ‘n seer onderstel rond en soek ‘n stil plekkie. Net 5 minute in gesprek met Hom en ek weet ek sal okay wees. Ek glip gou by die spaar kamer in, en maak die deur toe en sak op my knieë. Twee minute, toe’s als verby. Ek weet die challenges gaan my klaar maak vandag (en dit het!) maar ek het ‘n snaakse rustigheid daaroor wat beter geraak het soos die dag verloop.

Vroe-oggend gesels ek met tannie Koegelenberg by die apteek se deur. Haar hele manier straal mos rus-en-vrede uit. Sy het by my deur verby gestap op die oomblik  toe ek dink ek gaan dit dalk nou verloor. Die 2 minute geselsie was al wat ek nodig gehad het om my te laat dink, “chill, jou dinge is nie so erg nie”. Deur die loop van die oggend sien ek dat ek nog ál die psigiatriese medisyne van ‘n klompie pasiente  in ‘n klein nedersetting, naby Moerlandspan, moet verpak. Hoe is dit moontlik dat enige iemand wat dáár bly OOIT psigiatriese afwykings kan hê? Dis dan so mooi daar, tussen al die granietklippe, so rustig?  Ek raak sommer weer opstandig, want hoe gaan ek nou al hierdie goed gedoen kry voor ek moet waai? My telefoon maak ‘n email geluid! Dis ‘n boodskap  van Pierre. ‘n Soldaat in Irak, ‘n peacekeeper en ‘n man met ‘n hart vir God. Sy boodskap noop my om terug te skryf en weereens, in 2 minute se tyd, net in een laaste sinnetjie, eer aan ons Koning te bring. Vir die tweede keer vandag herhinder Hy my weer deur mense naby aan my – kom net weer terug hier waar jy was, hier by My! Gee My net gou weer erkenning en Ek stuur jou voort.

Saal A het middels aangevra wat slegs onder streng toesig mag uitgereik word. Ek sal dit seker vir hulle moet vat en ai, daar is dan hoeka nie tyd nie. Ek loop toe maar met die parceltjie soontoe. Hulle het sopas ‘n pasiënt gekry wat so geweldadig en van sy trollie af  is dat die polisie gesukkel het om hom vas te hou vir sy kalmeer inspuiting. Hy moet nou in ‘n spesiale reinforced kamer toegemaak word  waar hy eers moet afkoel. Dis een van daai kamers waar die vensters dikker as die Bank s’n is. Maar selfs met die inspuiting klaar in sy agterent, skop hy die deur amper uit sy skarniere uit. Die werkswinkel se manne daag gou daar op en sit hout balke voor die deur om hom net binne te hou sodat hy nie die ander pasiënte en die personeel kan verniel nie. Nou moet die vroue suster, volgens wet, elke sekere hoeveelheid minute sy observasies, soos sy bloeddruk ens. doen en ek dink – dis mos malligheid? Dis mos nie ‘n vrou se werk nie?  Enter – die matrone van die Hospitaal. John. Ja hy is ‘n man en nee, alle matrones is nie vrouens nie. John en ek relate altyd lekker met ons gekrokte knieë. John is ‘n kickboxer en ‘n goeie een daarby! Hy bied aan dat hy eerder by die willeman sal ingaan  en sy observasies sal doen. Ek dog, hier moet ek bly, want hier kom ‘n ding.

John haal die houtbalke voor die deur weg en stap rustig die “strongroom” binne. Ek dink so by myselwers, “willeman – jy moet maar jou wildgheid laat staan want hier word jy gefloor vandag”. John se aksies en woorde daarna sal ek nooit vergeet nie: “Is jy okay meneer? Bring die sleutels, die man is dan nog geboei, ‘n mens kan nie so geboei sit en eet nie. Bring sy kos. Is jy honger meneer? Kom, ek gee solank vir jou kos” en hy begin die willeman te voer soos ‘n baba met ‘n lepel. Die sleutel arriveer en hy sê in ‘n sagte kalmerende stem: “ Ek gaan jou nou losmaak, onthou asb dat ek nie ‘n vrou is nie, so raak nou rustig anders sal ek jou  ongelukkig weer moet vas maak. Verstaan jy wat ek vir jou sê meneer?” Willeman sit en kou sy kos, so mak soos ‘n lammetjie. Ek draai om en in plaas van om teleurgesteld te wees omdat ek nie ‘n bietjie action gesien het nie, is ek verstom. Verstom oor hoe selfs die wildste en heel moontlik besete mens, met kalmerende woorde rustig kan raak. Baie dinge kom in my gedagtes op. Dinge soos hoekom het ek die geweldadige uitkoms hier as die eerste manier van optrede gesien? Is dit dan ‘n man-ding? Wat sou gebeur het as John in daai “strongroom” in gestap het met ‘n mucho-houding en bietjie sy kickboxing geoefen het? Selfs as iemand as jou vyand voorkom kan die teenoorgestelde benadering vir almal soveel meer beteken. Niemand het hier seer gekry vandag nie. Die vroue susters voel veilig én die hospitaal se infrastruktuur oorleef nog ‘n dag! Dit alles deur ‘n man wat gekies het om ‘n situasie op ‘n kalm manier te hanteer sonder om sy manlikheid voor die saal vol susters en nurses te bewys. Daar bestaan geen twyfel by my dat John hierdie willeman sou kon “beheer” as dit moet nie, maar hy het nie. Dis so asof hy seker was dat sy “beskermings meganisme” of secret weapon,  binne in hom altyd daar is vir ‘n noodgeval maar dat dit ook die laaste uitweg sal wees. Well done John! Jy het Spreuke 15:1 vandag in lewende wyse gedemonstreer!!

Dis net na 12hoo en nou moet ek wikkel. Ek moet nou by die kliniek uitkom om my regte werk ook darrem op datum te hou. Om by die hospitaal af te los en my eie werk in te pas, kos nogal balans! Ek spoed voort en skarrel om alles te onthou. As my pen nou val is ek in my glory in laat. Ek haat so ‘n gejaag. Marlene, die sonograaf stap verby en noem sommer net dat sy gesien het ek was by ‘n mannekamp en dat dit baie lekker gelyk het. Sy het dadelik my aandag en om een of ander rede is tyd nie nou meer belangrik nie. Ek vra: “ Hoekom vra jy?” Sy begin vertel van haar man se Mighty Men Ondervinding ‘n paar jaar terug. En daar gesels ons te lekker. Sy loop daar weg met my wat belowe om haar te sê wanneer Harvester  weer ‘n Mannekamp hou sodat haar man kan saamgaan!

Namiddag na werk, is dit warm. Lekker Vredendal-warm. Ek stop by Marinda om die tweeling op te laai en omdat ek tyd het lê ek vir die eerste keer in baie jare weer op my rug op die gras. Sy het seker van die mooiste grasperke wat ek ken. Die kinders dink natuurlik dis “open season” en beklim my omtrent. Selfs Kadri se buletjie, Dirk, is bo-oor my. Kan dit nie maar elke middag so wees nie? Ek dink hoe blessed ek is om te kan doen wat ek nou doen en die hoeveelheid geluk in my hart kan nie gemeet word nie. Ja, dis uiteindelik somer en dis seker die eerste dag in die nuwe seisoen wat ek dit goed dink om bietjie lyf nat te maak in die swembad sodra ons by die huis kom. Dié dat Carla amper nie kon glo toe ek haar vra of sy nie dalk wil swem nie. Hierdie hele winter moes sy net hoor hoe koud die water is en hoe koud dit buite is terwyl sy so graag wou swem. Selfs  Issabella en HW is in die water terwyl ek nie regtig  genoeg moed bymekaar kon maak vir die kouete nie. Ek is verlief op somer. Ek dink - vannáánd gaan ek braai en terugsit en die stiltes van Vanrhynsdorp geniet. Die vlamme vertel weer die dag se gebeure... Ek is vandag goed gecoach. Deur vier verskillende mense wat niks met mekaar te doen het nie. Ek was gewys dat selfs al drift ek weg, dat God ‘n onverklaarbare manier het om Sy grace te laat val, op  tye wat jy gedink het dis onmoontlik om ooit genade te ontvang. Dan, tydens daardie oomblike van onbegryplike grace, kan jy nie anders as om saam te praat en te erken wie REGTIG in beheer is, en te erken dat Hy ‘n awesome God is nie!  

Lank, lank gelede...

Sjeeesh, ek sien nou dat ek in April laas iets hier gesribbel het. Ek moet bieg, die droogte waardeur ek gegaan het sou die 7 maer jare na 'n natjaar laat lyk het. Ek gaan egter nou weer probeer. Sedertdien het daar taamlik baie gebeur en ek voel lus om weer my gedagtes op skrif te sit.
"Verder ekke ek doen dardie Facebook-deng" maar dis vir my moeilik om status updates te gaan herroep as dit moet. So, die blog-ding is beter daarvoor. Dit bly kronologies en alfabeties en maklik opsoekbaar. So kom ons try weer en sien wat gebeur!